Wassenaar snakte naar het einde van de oorlog. De vrijheid was in zicht. De dagelijkse voedseldroppings waren hier een teken van. De gebeurtenissen volgden elkaar in een steeds sneller tempo op.
Op 4 mei om 21.00 gaven BBC-radio en radio Herrijzend Nederland het bericht door dat de Duitse troepen in Noordwest-Europa hadden gecapituleerd. Diezelfde avond was er feest in Wassenaar. In de Langstraat werd gehost tot diep in de nacht. BBC-radio meldde later dat de Duitse troepen in West-Nederland de volgende ochtend (zaterdag 5 mei 1945) om 09.00 uur de wapens zouden neerleggen. De Duitse bevelhebber in Nederland accepteerde dat (nog) niet. De illegale Wassenaarse krant “De Morgenpost” verscheen vroeg in die zaterdagochtend.
Op 5 mei verbaasden Wassenaarders zich erover dat een groep van ongeveer 80 Duitse militairen in de omgeving van de Papagaaienlaan de eed aan admiraal Dönitz, de opvolger van Hitler, aflegden. Van capitulatie wilden zij niets weten. Ook elders hingen Duitse troepen rond. Er heerste een gespannen stilte.
Het verzet verzamelde zich, maar kreeg tot hun teleurstelling opdracht om zich rustig te houden en niet over te gaan tot het ontwapenen van de Duitsers. Vanaf 5 mei tot de aankomst van geallieerde troepen liep het verzet in Wassenaar gewapend rond. In diezelfde periode waren ook nog Duitse troepen gewapend aanwezig in Wassenaar. Zij hebben zich op een enkele gebeurtenis na, niet met de bevolking en de feestelijkheden bemoeid.
Pas toen op zaterdag 5 mei om 13.00 minister-president Gerbrandy over BBC-radio de zin uitsprak: “Gij zijt vrij!” brak de feestvreugde los. Overal vlaggen. Het Wilhelmus werd gezongen voor het politiebureau. De hele Langstraat was één groot feest. Etalages werden versierd met foto’s van leden van het Koninklijk Huis. Er volgde een optocht met locoburgemeester Loggers door het dorp richting Rijksstraatweg. Daar waren nog geen Canadezen te zien.
De volgende dag, 6 mei werd door de Duitse generaal Blaskowitz in Wageningen de capitulatieovereenkomst getekend. Pas toen was de kust vrij voor de Canadese Generaal Foulkes om zijn troepen bevel te geven om West-Nederland binnen te trekken.
Die twee dagen, zondag 6 en maandag 7 mei waren dagen, dat er nog Duitse troepen waren, maar er ook gefeest werd. ‘Moffenmeiden’ werden op een afschuwelijke manier te schande gezet, ook al werd daar in die tijd anders over gedacht: ‘Ze verdienden niet anders’ werd gezegd. Op 7 mei arresteerde het verzet de burgemeester, de politiechef en andere NSB’ers.
De Bevrijding in Deijleroord (Foto: Verzameling D.J. Gussekloo, Wassenaar)
Pas op dinsdag 8 mei kon de Prinses Irene-brigade de bevrijdingstocht maken van Rhenen via Driebergen, Leiden en Wassenaar naar Den Haag. De stoet kwam in de namiddag aan en werd op de hele Rijksstraatweg toegejuicht, zeker toen bleek dat het Nederlandse militairen waren.