Op 22 augustus 1944 meldt de gecensureerde krant de Telegraaf dat het geallieerde bruggenhoofd in Zuid-Frankrijk uitgebreid is, er een verbitterde strijd aan de Seine en een zware afwisselende strijd aan den Djnestr woedt en dat er een Verbitterde worsteling in het Westen en Oosten gaande is.
Letterkundige prijzen
Ook Wassenaar komt op de voorpagina voor, omdat aan o.a. Henri Bruning uit Wassenaar een literaire prijs wordt uitgereikt.
Letterkundige prijzen
In het departement voor Volksvoorlichting en Kunsten zijn de letterkundige prijzen uitgereikt, verworven door dr. D. Kalma te Huizum, Henri Bruning te Wassenaar, Cor Bruyn te Hilversum, Nico de Haas te Amsterdam, Leonard Roggeveen te ’s-Gravenhage en mevrouw Janine de Jong- Snijder van Wissekerke te Amsterdam.
Het hoofd der afd. Boekwezen dr. P.J. van Ham zette de beteekenis van ieder der prijswinnaars uiteen. De waarnemend secr.generaal van het departement, jhr. Mr. S.M.S. de Ranitz, die de prijzen uitreikte, wees erop, dat de normen voor de toekenning van prijzen vergeleken bij vroeger, toen alleen het aesthetische norm was, geheel gewijzigd zijn. Thans ziet men speciaal uit onder hen, die de nieuwe wereldbeschouwing uitdragen en een roeping gevoelen als cultuurdragers. De Telegraaf, 22 augustus 1944.
Doodvonnissen
Het artikel in de Telegraaf over de Letterkundige Prijzen werd prominent geplaatst onder een artikel met de kop Doodvonnissen, waarin werd vermeld dat zeven verzetsmensen ter dood waren veroordeeld. Het vonnis was terstond voltrokken.
Antoon Slot
Antoon Slot, smid bankwerker, uit Lichtenvoorde hier op de foto met zijn verloofde Annie Bouwhuis, was fel anti-Duits, deed aan sabotage en onderhield contact met zijn oud-dienstcommandant Gerrit van den Boogerd van de ondergrondse knokploeg Aalten. Hij werd op 20 april 1944 opgepakt, kwam in kamp Vught terecht en werd ter dood veroordeeld. Hij werd op 25 juli 1944 samen met Martin Lelivelt geëxecuteerd in Fort Rijnauwen. Hij was 26 jaar oud.
Naar hem is de Antoon Slotstraat in Lichtenvoorde vernoemd.
(Vereniging voor Oudheidkunde Oud-Lichtenvoorde)
Martin Leliveld
Martin Lelivelt, ook uit Lichtenvoorde, woonwagenbouwer en aannemer van beroep, ving regelmatig uit Duitsland ontsnapte krijgsgevangenen, piloten en onderduikers op. Joop ter Haar, Hendrik Leemreize en zijn dochter Mia waren hem daarbij behulpzaam.
Op 20 April 1944 werd hij in zijn woning aan de Schievegatsdijk in Lichtenvoorde gepakt, vervoerd naar Vught, gemarteld en uiteindelijk op 25 juli 1944 gefusilleerd bij Fort Rhijnauwen. Hij was 48 jaar oud. Ter zijner ere werd de Schievegatsdijk omgedoopt tot Martin Leliveltstraat.
(Vereniging voor Oudheidkunde Oud-Lichtenvoorde)
Friedrich Fritz Willemsen
Gustav Karel Fikkert, Edzard Korix en Friedrich Fritz Willemsen
Deze drie wegens spionage veroordeelden waren afkomstig uit Enschede. Zij zijn op 25 juli 1944 in de vroege ochtenduren terechtgesteld. De plaats waar dit gebeurde is niet bekend. Hoogstwaarschijnlijk vond de executie plaats in het Fort Rhijnauwen. Ook de begraafplaats is onbekend. Er zijn geen overlijdensaktes opgemaakt.
(Brief Gemeente Enschede, 1989 via www.genealogieonline.nl)
Henri Bruning (1900-1983), die een letterkundige prijs kreeg, was een Nederlands dichter, essayist en nationaalsocialistisch censor. Hij debuteerde in 1924 met de dichtbundel De Sirkel. In 1934 werd hij lid van de nationaalsocialistische organisatie Verdinaso, die in 1940 opging in de NSB. Hij wordt dan ook lid van die beweging en wordt een prominente persoon in de kringen rond de Nederlandsche Kultuurkamer. Hij fungeerde als censor, die bepaalde of een boek voor uitgave in aanmerking kwam. Zelf publiceerde hij in een hoog tempo. Zo verscheen van zijn hand in 1944 een bloemlezing , bevattende zes eigen gedichten, een lofdicht op het nationaalsocialistische Vrijwilligerslegioen Nederland en een antisemitisch gedicht van Chris de Graaff. In september 1944 werd Bruning begunstigend lid van de Germaansche SS in Nederland.
Het gezin Bruning, dat negen kinderen telde, verhuisde in 1941 van Nijmegen naar de Van Zuylen van Nijeveltstraat 120 in Wassenaar. Henri Bruning was lid van het Wassenaarse alarmsysteem van NSB-ers. Lang heeft de gelauwerde Wassenaarder niet kunnen genieten van de roem en zijn kersverse benoeming als begunstiger van de Germaansche SS. En evenmin van de prijs van het toen gigantische bedrag van Fl. 2.000 (dat was niet in de krant vermeld). Want twee weken later, Dolle Dinsdag, vluchtte hij met zijn gezin hals-over-kop op weg naar Duitsland, strandde in Putten en trok vervolgens naar Zeegse (bij Zuidlaren). Daar maakte hij de bevrijding mee en werd vervolgens voor twee en een half jaar geïnterneerd. Hij kreeg een schrijfverbod van tien jaar.
Bruning werd gemeden door de gevestigde literaire kringen. Maar hij publiceerde verder in eigen beheer. Daarin vond zijn worsteling met zijn geloof en geweten zijn neerslag. Er wordt wel gesteld dat Bruning in 2005 door Henk van Gelre in diens boek Mijn herwaardering van waarden werd gerehabiliteerd.