Ondanks het gebrek aan kolen en elektriciteit probeerden de ouders met hun kinderen het Sinterklaasfeest zo leuk mogelijk te maken. In tijd van honger was elk extraatje, hoe klein ook, al een belevenis. Mevrouw Knijnenburg-Meijer schreef in haar dagboek: ‘St. Nicolaasavond. Zonder eten, zonder brand, zonder kleren, zonder voldoende dekking, geen licht, geen gas. Veel angst, armoe, narigheid en verdriet. F 1.000 wordt er voor één mud tarwe betaald.’

Een dag later: ‘Een armzalige Sint. Voor de kinderen is er zelfs niets te krijgen. Geen licht, dus ook geen koffie. Sommige mensen zijn nog rijk want die hebben nog een paar kaarsen maar het grootste deel viert zijn St.Nic. avond in de kou, in het donker, zelfs geen kop koffie (surrogaat).’

Sinterklaas was weliswaar een kinderfeest, maar er heerste ook groot verdriet. Zoals bij de familie Van der Klaauw, Langstraat 57, die het verlies van de 22 jarige Johanna Helena Wilhelmina Maria moest betreuren. Zij werd tussen de middag op weg naar het Sinterklaasfeest bij haar verloofde in het Kerkehout het slachtoffer van één van de vele bombardementen door Spitfires op de Rijksstraatweg en omgeving. Er vielen gewonden en er was ook grote schade aan huizen in het Kerkehout en aan de Rijksstraatweg. De gemuilkorfde pers mocht hier niets over melden.

Op vrijdag 8 december in de middag noteert de brandweer een grote uitslaande brand aan de Wittelaan 15 door een explosie van een raketbom. Het betrof de boerderij van C.J. van de Velde, veehouder. Door het neerkomen van een raketbom op ongeveer 600 meter afstand werd die in elkaar gedrukt en vloog onmiddellijk in brand. Door het snel handelen van de brandweer kon de veestal voor brand bewaard blijven en het vee worden gered.

Op zaterdag 9 december schreef Mevrouw Knijnenburg-Meijer hierover: ‘Vannacht is er weer ’n V-2 uit elkaar gesprongen. Het gaf een vreselijke klap. De woning van v. Velsen [ v.d. Velde] is afgebrand. Verder is er van al de huisjes eromheen geen ruit meer heel. Nieuwe ruiten worden niet meer ingezet, er gaan gewoon planken voor, als je die tenminste nog bemachtigen kunt. ‘

Vanwege het ontbreken van aanvoer van kolen was een tekort aan hout ontstaan. Zo schreef de Residentiebode op 2 december 1944 in verwijtende zin over ‘bepaalde particuliere eigenaars in Wassenaar’.

Residentiebode 2 december 1944 (Via Delpher)