Dat vergeet je nooit meer!

Pieternel Honders schrijft: ‘En dan het grootste evenement van deze dag: Om kwart voor 12 werd gezegd dat de eerste vliegtuigen met voedsel uit Engeland waren opgestegen. Onder zondagsschool hoorden wij ze. Ik vloog naar huis, boven op ’t dak en vond daar de hele familie. We zagen ze laag aankomen en bij Valkenburg lieten ze iets vallen dat zich verdeelde in honderden kleine pakjes. Wat een groots gezicht: steeds maar achter elkaar, een uur lang. Als we ons omdraaiden zagen we ze ook op Ypenburg en Duindigt. Als er een pakket viel, dan ging er van alle daken een hoera op. Heel Wassenaar zat op ’t dak.’

Bij mevrouw Knijnenburg-Meijer ging het niet anders: ‘De pakketten zijn vandaag door vliegtuigen afgeworpen. Het was een overweldigend aangrijpend moment toen we de eerste pakjes zagen vallen op het vliegveld Valkenburg. In de middag plotseling een geroep: daar komen, daar komen ze! Alles snelde naar buiten hoek Tulpstraat-Irisstraat. En ja hoor, daar gingen de vliegtuigen, cirkelen, steeds lager en lager tot ze op een 100 meter waren en hun pakketten afwierpen. Aan het hoerageroep kwam geen einde, op daken, straten en pleinen, in het land, overal stonden en liepen en riepen de mensen. Aan gevaar werd niet gedacht. Men klopte elkaar op de ruggen, zonder dat men zag wie men te pakken had, Dat was een moment om nooit te vergeten, je leven lang niet.‘

Het was best een riskante operatie. want de Duitse autoriteiten hadden op zaterdag bij de onderhandelingen nog steeds geen toestemming gegeven. Zij wilden dat Rijkscommissaris Seyss-Inquart op maandag met Eisenhouwer zou overleggen. Eisenhouwer voelde niets voor uitstel en liet weten dat de droppings door zouden gaan. Zonder antwoord af te wachten nam de Royal Air Force het voortouw en nam het risico om zonder toestemming met 246 Lancaster bommenwerpers bij daglicht op een hoogte van 50 tot 300 meter boven vijandelijk gebied te vliegen. Tot ieders opluchting zweeg het Duitse luchtafweergeschut in de duinen tussen Katwijk en Wassenaarse Slag en rondom het vliegveld Valkenburg.

Wat zoal werd afgeworpen: blikken eipoeder, kaas, melkpoeder, groentes, suiker, chocola, koffie, thee, kaakjes, sigaretten. Op alle zakken was een brief in het Duits en het Nederlands met de waarschuwing dat alles moest worden ingeleverd op het verzamelpunt. Dit werd meestal opgevolgd. De distributie van de goede gaven liep gesmeerd.

De droppings van Britten en Amerikanen gingen iedere dag door, de laatste 7 mei op Valkenburg en 8 mei op Duindigt.