Vanwege de Covid-19 zal er dit jaar geen publieke herdenking zijn van de Franse commando's. Daarom op deze manier aandacht besteed aan zes Franse helden.
De Atlantikwall heeft in ons land niet dé Invasie hoeven te weerstaan. Die vindt in juni 1944 plaats in Normandië. In het najaar van dat jaar wordt in Zeeland een frontale aanval op de Duitse stellingen geopend ter verovering van Walcheren, om zo de Schelde te kunnen beheersen. Een zware strijd volgt, waarbij ondanks het onder water zetten van Walcheren, de Duitse versterkingen pas na "man-tegen-man" gevechten kunnen worden veroverd.
Toch speelt ook het bescheiden Stützpunkt XXXVII H een rol in de krijgsgeschiedenis. Dit - zelfs in Wassenaar - vrijwel onbekende voorval is in 1985 bekend geworden als "Het Drama bij Wassenaarse Slag".
Na de bouw van de Atlantikwall is het strand met zijn bunkers, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden verboden gebied. Duitse wachtposten staan permanent opgesteld. In Engeland zitten de Geallieerden niet met de handen over elkaar. Uit de nachtelijke duisternis duiken soms plotseling marineschepen op om geheime agenten af te zetten of om vertegenwoordigers van het verzet op te pikken (men denke aan Erik Hazelhoff Roelfzema, 'Soldaat van Oranje'). Niet altijd lukt dit en het lot van hen, die hierbij in handen van de bezetter vielen, is afgrijselijk. Geen wonder dat de Geallieerden voortdurend naar wegen zoeken om de veiligheid, en daarmee de overlevingskansen, van de agenten te vergroten.
In de zomer van 1943 trekken de Wassenaarse duinen de aandacht van inlichtingendiensten in Londen. Welke zouden de mogelijkheden zijn voor een Nederlandse geheim agent om daar veilig landinwaarts te trekken? Commando's ontvangen opdracht dit ter plekke na te gaan.
Kaart van het gebied, direct ten noorden van Widerstandsnest 37H.
Bron: “Het Drama bij de Wassenaarse Slag”
Nadat twee eerdere pogingen mislukt zijn[1], landen in de nacht van 27 op 28 februari 1944 zes Franse commando's onder bevel van kapitein Charles Trépel op het Wassenaarse strand, bij paal 91, ten noorden van het Wassenaarse Slag. De groene baretten moeten een verkenning landinwaarts uitvoeren (Operation Premium, zie kaart) . Bij paal 91 is de verdediging van de Duitsers erg zwak. Aan het einde van de nacht moeten de commando's weer inschepen op het Engelse schip, dat hen aangevoerd heeft.
Helaas krijgt de Duitse kustbewaking van de 16e Luftwaffe Felddivison lucht van de activiteiten op het strand en komt in actie. Het op zee wachtende Britse marinepersoneel ziet hoe vanuit het noorden (de Katwijkse kant) rode en vervolgens groene vuurpijlen in de lucht geschoten worden, later gevolgd (“bevestigd”?) door witte vuurpijlen van de locatie Wassenaarse Slag.
Zijn de Fransen op struikeldraadlichtseinen gestoten en proberen zij zich in veiligheid te stellen? Heeft een wachtpost iets gehoord of gezien en alarm geslagen?
Of heeft een post in het noorden de Motor Torpedoboot (MTB) op zee waargenomen? Vanuit zee wordt door het marinepersoneel niet gereageerd en slechts toegekeken. Er klinkt gegil, gevolgd door gekerm. Men ziet een Duitse patrouille met zaklantaarns naar de landingsplaats gaan. Enkele uren later is het stil. Op het afgesproken tijdstip, aan het einde van de lange nacht, komen de Franse commando's niet opdagen en vertrekt de MTB weer voor de ochtendschemering terug naar Engeland.
Aan de Engelse kant blijft het gissen naar wat er gebeurd is. De volgende dag is het weer te slecht om de Fransen per boot op te halen. Aan Duitse kant echter gebeurt wel het een en ander. In de ochtend van 29 februari, dus de volgende nacht, wordt de bezetting van Stützpunkt XXXVIIH gealarmeerd door geroep op zee. Enige tijd later ontdekken de Duitse militairen een omgeslagen rubberboot, die naar het strand drijft en waar zich drie ontzielde lichamen bij bevinden. Kennelijk is de dood nog maar net ingetreden, want de Duitsers proberen nog de drenkelingen te reanimeren. Een vierde lichaam spoelt later op de dag aan. In de volgende dagen spoelen ten zuiden van het Wassenaarse Slag nog twee lichamen aan. De actie heeft de zes Fransen het leven gekost.
Rapport van de Duitse Inlichtingendienst, gedateerd 1 maart 1944. Bron: Bundes-Militararchiv, Freiburg
Ter nagedachtenis van hen werd een monument opgericht. Dit gedenkteken staat vlakbij één der kazematten en symboliseert door zijn plaats mede de relatie tussen de heldhaftige commandoactie van 1944 en de nog steeds aanwezige bunkers en gangen.
[1] Operation Madonna Able